عوامل نگرانی کودک

نگرانی نوعی ترس است که بیشتر از تخیل ناشی می شود تا از علل واقعی. از ویژگی های آن تکرار ذهنی موقعیت مورد ترس است. گاهی از آن به عنوان اضطراب هم یاد می شود. نگرانی یک حالت عاطفی است که در آن اتفاقات ناراحت کننده در زمان حال رخ نمی دهد، بلکه در آینده پیش بینی می شود. به بیان دیگر، اندیشیدن ناسازگارانه مداوم فرد است. در بین کودکان، جلب توجه معلم یا مربی، نداشتن توانای تمرکز حواس، انتظارات غیر واقع بینانه از خود و غیره، میزان محبوبیت، احساس بی کفایتی، عدم تفاهم بین کودکان و والدین، اختلافات و مشاجرات خانوادگی، بیماری یکی از اعضای خانواده و وجود تبعیض در خانواده، از جمله موارد عوامل نگرانی است.

از نظر دکتر روانشناسی کودکان خانم حسینی، مدیر مهد کودک پیروزی (مهد کودک سهیل) نکته لازم به تاکید آن است که نگرانی مداوم در فرد؛ هرگز با گفتن این که “نگران نباش” از بین نخواهد رفت.

اقدمات موثر در جهت کم کردن و یا از بین بردن نگرانی:

رهایی از همه ی نگرانی ها غیر ممکن است. در حقیقت یافتن راه حل مسائل، اغلب هرمون وجود نگرانیهاست. نگرانی حداقل می تواند ما را برای انجام اقداماتی درباره مشکلاتمان و کاهش آن ها برانگیزد. به گفته ی دکتر حسینی، مدیر مهد پیروزی اقدامی که در جهت کم کردن و یا از بین بردن و تسکین نگرانی ها در زیر پیشنهاد می شود، همیشه نیز مفید و موثر نخواهد بود، ولی سودمند بودن آن ها را در اکثر موارد شاهد بوده ایم:

فرد نگران باید زمانی را به خود اختصاص دهد تا درمورد نگرانی های خویش بیندیشد و علت نگرانی را دریابد. از آنجا که اغلب نگرانی ها مبهم و بدون دلیل خاص است، انسان باید به خود فرصت دهد تا به تجزیه و تحلیل آن بپردازد. این کار به او کمک می کند تا علت را ریشه یابی کند. اگر دلیل موجهی برای نگرانی خویش نیافت، دانستن این حقیقت گاه به خودی خود ممکن است به او در رهایی از این شبح کمک کند.باید توجه داشت که صرف نیندیشیدن درباره ی خود نگرانی، هرگز از تنش فرد نمی کاهد.
درباره ی نگرانی خویش با یک شنونده خوب و آگاه صحبت و گفتگو کند.به نظر می رسد هنگامی که نگرانی ها در درون فرد جمع شوند،به حالت اغراق آمیز در می آیند. یک مخاطب آگاه و بی طرف می تواند فرد نگران را طی مراحل زیر کمک کند:
الف- فرد با بیان نگرانی های خویش تصویری ملموس تر عینی تر از آن ها به دست خواهد آورد.
ب-درباره ی علت یا علل نگرانی های خویش مورد سوال قرار می گیرد.
ج-در نگرانی های خویش دیگران را نیز به نوعی سهیم و شریک می نماید.
بنا براین لازم است که فرد با نگرانی های خویش با افراد مورد اطمینان و اعتماد خود صحبت کند تا با این تخلیه روانی در حد زیادی احساس آرامش کند.
فرد باید درباره ی زمینه های نگرانی خویش، در جستجوس اطلاعات قابل اعتماد و معتبر برآید. برخی نگرانی ها بر اثر ناآگاهی،راطلاعات غلط و مفاهیم نادرست به وجود می آید. با حرف زدن درباره ی مشکل با فرد دیگری که مورد اطمینان است، می توان راه های مختلف حل مشکل را کشف کرد، و یا حداقل راههای جدیدی اندیشیدن درباره مشکل را یافت.
فرد باید درباره ی منبع نگرانی، کار و اقدامی فعالانه انجام دهد. گوشه گیری و انزوا، نگرانی را بیشتر می کند. نگرانی های اجتماعی با فعالیت های گروهی کاهش می یابد.
باید قبول کرد که برای پاره ای از نگرانی ها راه حلی وجود ندارد. هرگاه شرایط به گونه ای غیر قابل علاج باشد، باید فرد خود را با انواع دیگر رفتار چون ورزش، بازی و انواع سرگرمی ها مشغول کند ال از فشار و تنیدگی ناشی از این فکر که راه حلی برای مشکل او وجود ندارد، کاسته شود. این نوع نگرانی تقریبا رایج و همه گیر است.
مراجعه به مشاوران و روانشناسان آگاه و دلسوز، در مراکز مشاوره و روان درمانی راه مطلوب و مناسبی جهت گرفتن راهنمائی و کمک برای رفع نگرانیهاست. که در مهد و پیش دبستانی سهیل( مهد پیروزی ) از مشاوره رایگان میتوانید استفاده کنید.